به نقل از «قدس آنلاین»

قفل تولید تیلاپیا در ۵ استان کشور شکسته شد

تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۸۳۸۰۰

به گزارش قدس آنلاین، سید قباد مکرمی درباره وضعیت تولید تیلاپیا در کشور گفت: طی ۱۴ سال اخیر ماهی تیلاپیا به کشور وارد شده و به صورت آزمایشی توسط همکاران موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور در حال تحقیق و بررسی است و از سال ۱۳۹۷ بعد از صدور مجوز توسط سازمان حفاظت محیط زیست، پرورش آن در پنج استان یزد، سمنان، قم، خراسان جنوبی و رضوی توسط بخش خصوصی آغاز شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با بیان این که در سال ۱۳۹۹ به دلیل مخالفت معاون وقت سازمان محیط زیست، توسعه مزارع پرورشی تیلاپیا متوقف شد،‌ افزود: با تمهیدات اندیشیده شده توسط هیات مقررات‌زدایی، قفل‌های توسعه این ماهی اررزشمند باز شد و بدون هیچ محدودیتی در استان‌های فوق در حال تولید است.

مدیرکل دفتر آبزیان آب شیرین سازمان شیلات ایران درباره میزان تولید تیلاپیا در کشور ادامه داد: در سال ۱۴۰۰ حدود ۷۳۰ تن و در سال ۱۴۰۱ حدود ۸۴۰ تن از این گونه در چهار استان کشور تولید شد.

مکرمی با اشاره به مخالفت‌هایی که در تولید ماهی تیلاپیا وجود دارد، گفت: ایران در مقایسه با دنیا جزیره جدایی در تولید این گونه نیست و در حال حاضر در ۱۴۴ کشور دنیا پرورش این گونه وجود دارد و تنها در کشورهای خاص سردسیر از جمله اسکاندیناوی امکان پرورش این گونه نیست.

وی تیلاپیا را معروف به مرغ آبزی‌پروری در دنیا عنوان کرد و ادامه داد: هفته گذشته گزارشی در مجله‌های آبزی‌پروری جهانی داشتیم که این‌گونه در سیستم‌های مداربسته کشور سوئد نیز پرورش داده شده است.

مدیرکل دفتر آبزیان آب شیرین سازمان شیلات ایران با اعلام آن که تیلاپیا دومین ماهی پرتولید جهانی است، ادامه داد: این ماهی در سال ۲۰۲۰ دارای تولیدی بیش از ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار تن بود.

وی افزود: سیستم‌های آبزی‌پروری جدای از منابع طبیعی هستند و نباید نگاه بدبینانه‌ای به آن داشت و نگران باشیم که این ماهی به آب‌های طبیعی راه پیدا می‌کند.

این مسوول ادامه داد: مشاهده این‌ گونه در آب‌های خوزستان براساس گزارش‌های رسیده بدان علت است که این ماهی از طریق کشور عراق به آب‌های استان خوزستان رسیده و علت آن است که کشور ترکیه برخلاف ایران از سال ۱۹۷۹ طرح رهاسازی این ماهی را داشته است و از آن طریق وارد کشور ما شده است اما طی ۱۴ سال اخیر هیچ گزارشی از فرار این‌گونه از استان‌های کشور وجود نداشته است.

مکرمی تاکید کرد: استان‌هایی انتخاب شدند که شرایط منابع آبی خاصی دارند و با توجه به تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌هایی که در پیش رو داریم باید به فکر تامین نیاز پروتئینی کشور باشیم.

وی با اعلام آن که باید به سمت منابع پروتئینی که وابستگی کمتری به غلات داشته باشد، حرکت کنیم، تصریح کرد: دنیا به عنوان یک راهکار، در کنار سایر گونه‌های ارزشمند از تیلاپیا استفاده می‌کند.

مدیرکل دفتر آبزیان آب شیرین سازمان شیلات ایران گفت: تیلاپیا به عنوان دومین ماهی پرتولید جهان است و نمی‌توان از کنار آن به سادگی گذشت و به نظر می‌رسد رسانه‌ها در حق این ماهی کم‌لطفی کرده‌اند و افکار عمومی نیاز به آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی واقع‌بینانه در این مورد دارد.

وی ادامه داد: کشور امریکا در ۱۴ ایالت تولید تیلاپیا دارد و در سایر کشورها همچون سوئیس، آلمان و فرانسه این ماهی در حال پرورش است.

مکرمی به ارزش غذایی این ماهی اشاره کرد و گفت: برخی نظرات غیرکارشناسی حاکی از آن است که کسانی که این ماهی را مصرف می کنند به بیماری‌هایی چون آلزایمر، بیماری‌های قلبی دچار می‌شوند اما سازمان غذا و داروی آمریکا و یا کمیسیون امنیت غذایی اتحادیه اروپا توصیه می‌کنند زنان باردار هفته‌ای دوبار این ماهی را مصرف کنند.

مدیرکل دفتر آبزیان آب شیرین سازمان شیلات ایران تصریح کرد: این ماهی می تواند با قیمت پایین تولید شود زیرا کمترین وابستگی را به منابع غلات دارد و از همه مهم‌تر با شرایط کم آبی منطبق بوده و بررسی میزان آب مصرفی در برخی مزارع کشور نشان می‌دهد که مقدار آب مصرفی روزانه آن به اندازه شناور کولرهای خانگی در تهران است اما میزان تولید آن ۱۵ تن است.

وی افزود: نباید جزیره‌ای عمل کنیم و از نمایندگان مجلس و دولت که با تصویب قانون تسهیل صدور مجوزهای کسب و کار در این زمینه راهگشا شدند باید تشکر کرد.

مکرمی  گفت: در حال حاضر مشکلی برای تولید این گونه در چهار استان کشور وجود ندارد و به یمن وجود قوانین موجود در کشور تمام دستگاه‌های دولتی موظف هستند که از قوانین تبعیت کنند تا مسیر برای تولید این گونه و تامین امنیت غذایی در کشور باز شود.

منبع: خبرگزاری تسنیم

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: ماهی تولید تولید تیلاپیا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۸۳۸۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مرگ تدریجی آب‌بندان‌های مازندران

بی تفاوتی به نقش چند وجهی آب بندان‌ها در اقتصاد و معیشت مردمان شمال کشور، این بار دامن منابع آبی بکر مازندران به ویژه شهرستان بابل را گرفته و برای تداوم رونق بخش کشاورزی به ویژه شالیکاری در منطقه ۱۱۰ قطعه از این آب بندان ها نیازمند لایروبی فوری هستند.

با وجود اخذ ردیف اعتباری اختصاصی برای ساماندهی و لایروبی آب بندان‌های شمال کشور اما این طرح حداقل در مازندران و در شهرستان بابل در حد طرح باقی مانده و در گام اجرایی قرار نگرفته است.

آب بندان؛ استخر یا تالاب دست ساز خاکی و بسیار بزرگ است که از گود کردن و خاکبرداری یک محدوده و ریختن و کوبیدن و ایجاد دیواره خاکی دور این محدوده به وجود می آید تا روان آب ها در آن برای بهره برداری کشاورزی ذخیره شود.

این سازه ذخیره ساز آب کشاورزی، مختص استان های شمالی کشور است که در مازندران به آن ' اندون '، در گیلان ' سل ' و در استان گلستان ' بندسار ' می گویند.

بر اساس آمار رسمی، مساحت کل آب بندان‌های استان های گلستان، مازندران و گیلان حدود ۳۳ هزار هکتار است که آب آبیاری حدود ۱۵۰ هزار هکتار اراضی شالیزاری را تأمین می کند.

رواج سدسازی در کشور به همراه استفاده بی در و پیکر از سفره های زیرزمینی و دلخوشی به شیوه های نوین آبیاری در چند دهه گذشته سبب شد تا تعداد زیادی از آببندان های این استان ها رها شده و خشک شوند در حالی که تا اواخر دهه ۴۰ و ۵۰ این سازه ها تنها تامین کننده آب کشاورزی در شمال کشور بود.

آب رودخانه ها و هرز آب ناشی از بارندگی در فصل های غیرکاشت از طریق کانال ها و پمپاژ به آب بندان‌ها هدایت شده و در فصل بهار و تابستان برای آبیاری مورد استفاده قرار می گیرد.

در این پیوند فرماندار بابل با بیان این که ۱۱۰ قطعه آب بندان در این شهرستان نیاز فوری و اضطراری به لایروبی دارند، گفت: اگر با رویه فعلی لایروبی آب بندان های این شهرستان انجام شود ۲۵ سال این مهم زمان می برد.

علی پیر فلک افزود: از مجموع ۲۱۰ قطعه آب بندان شهرستان بابل ۱۱۰ قطعه آن کارایی زیادی برای آبیاری شالیزارها ندارد و به صورت فوری باید لایروبی آنها آغاز شود.

وی اظهار داشت: در یک سال اخیر هشت آب بندان در این شهرستان لایروبی شد که اگر با همین رویه فعلی لایروبی ها انجام شود ۲۵ سال زمان می برد تا همه آب بندانهای این شهرستان لایروبی شوند.

پیرفلک افزود: دیگر آب بندان های این شهرستان که در حال حاضر نیاز به لایروبی ندارد، برای چند سال دیگر به لیست آب بندان های نیازمند به لایروبی اضافه خواهد شد، که با محاسبه همه آنها لایروبی آب بندانهای شهرستان بابل ۲۵ سال طول خواهد کشید.

فرماندار بابل با بیان این مطلب که کمبود اعتبار یکی از علت های اصلی تاخیر در لایروبی آب بندانهای این شهرستان است، خاطرنشان کرد: برای تحقق این مهم که برای شالیکاران ما بسیار حائز اهمیت است نیازمند اعتبار ملی هستیم.

نماینده عالی دولت در شهرستان بابل با اشاره به این مطلب که با توجه به تداوم خشکسالی و کمبود آب برای زمین های شالیزاری نقش آب بندانها برای تامین این نیاز بسیار مهم است، ادامه داد: نیاکان ما با احداث آب بندانها، نیازهای اصلی تامین آب زمین های شالیزاری خود را تامین می کردند و این مهم باید در شرایط فعلی مورد توجه ویژه قرار گیرد.

فرماندار بابل خاطرنشان کرد: برخی از آب بندان های این شهرستان به خاطر عدم لایروبی تا پایان اردیبهشت ماه بیبشتر آبدهی ندارند و این امر به چالشی برای شالیکاران تبدیل شد.

این مقام مسوول تصریح کرد: به عنوان نمونه آب بندان۲۰ هکتاری خراسان محله بابل در سال گذشته تا اواخر اردیبهشت بیشتر آبدهی نداشت که در سال جاری با لایروبی که انجام شد مشکل شالیکاران برطرف شد.

استان مازندران بیش از ۸۰۰ آب‌بندان بزرگ و کوچک را در خود جای داده و در کنوانسیون رامسر ثبت جهانی شده است. و شهرستان بابل با ۲۱۰ قطعه آبندان دارای بیشترین آبندانها در بین شهرهای مازندران است.

در طول ۴۰۰ سال گذشته تا کنون این ظرفیت سبب شده است که کشاورزان و شالی کاران این استان بدون استفاده از فناوری های امروزی که با برق فعالیت دارند به کشت برنج بپردازند.

مردم استان همواره از این آب‌بندان‌ها برای امرار معاش زندگی خود استفاده می کردند و می کنند و با کشاورزی و صید ماهی در چارچوب قانون از این ظرفیت ممتاز برای کسب روزی حلال بهره می گیرند.

از طرف دیگر این آب‌بندان‌ها در شهرها که به عنوان یک سیستم خنک کننده و تعدیل درجه حرارت دما در تابستان محسوب می شدند در زمستان یا زمان سیلاب برای کنترل سیل در طول تاریخ برای مازندران اثربخش بودند.

مازندران دارای ۲ تالاب بین‌المللی میانکاله و فریدونکنار و چندین تالاب و آبگیر محلی چون ساهون، لپو و پلنگان، ولشت، استخرپشت، گل‌پل، خضر نبی، شورمست، دریوک، سراندون و بالندون، گز و کندوچال است.

مازندران همچنین افزون بر ۸۰۰ قطعه آب‌بندان به مساحت ۱۷ هزار هکتار دارد. همه ساله در فصل زمستان۱۰۰ گونه پرنده مهاجر زمستان گذران با جمعیتی حدود ۳۰۰ هزار بال به مازندران مهاجرت می‌کنند.

بر اساس آمارهای رسمی، تاکنون بیش از ۴۹۰ گونه جانوری از رده‌های مختلف مهره‌داران اعم از پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستان و ماهی‌ها در زیست‌بوم مازندران شناسایی شده‌اند.

پرندگان با ۳۱۷ گونه از ۵۸ خانواده، پستانداران با ۶۳ گونه و ۱۹ خانواده، دوزیستان با ۹ گونه از ۶ جنس و ۶ خانواده، خزندگان با ۲۶ گونه از ۲۱ جنس و ۱۱ خانواده و ماهی‌ها با ۷۵ گونه بخشی از تنوع زیستی حیات وحش مازندران را تشکیل می‌دهند.

باشگاه خبرنگاران جوان مازندران ساری